نگاه کن که غم درون ديده ام
                                              چگونه قطره قطره آب مي شود
                                              چگونه سايهء سياه سرکشم
                                              اسير دست آفتاب مي شود
                                              نگاه کن
                                              تمام هستيم خراب مي شود
                                              شراره اي مرا به کام مي کشد
                                              مرا به اوج مي برد
                                              مرا به دام مي کشد
                                              نگاه کن
                                              تمام آسمان من
                                              پر از شهاب مي شود

                                              تو آمدي ز دورها و دورها
                                              ز سرزمين عطرها و نورها
                                              نشانده اي مرا کنون به زورقي
                                              ز عاجها، ز ابرها، بلورها
                                              مرا ببر اميد دلنواز من
                                              ببر به شهر شعرها و شورها

                                              به راه پرستاره مي کشاني ام
                                              فراتر از ستاره مي نشاني ام
                                              نگاه کن
                                              من از ستاره سوختم
                                              لبالب از ستارگان تب شدم
                                              چو ماهيان سرخ رنگ ساده دل
                                              ستاره چين برکه هاي شب شدم
                                              چه دور بود پيش از اين زمين ما
                                              به اين کبود غرفه هاي آسمان
                                              کنون به گوش من دوباره مي رسد
                                              صداي تو
                                              صداي بال برفي فرشتگان
                                              نگاه کن که من کجا رسيده ام
                                              به کهکشان، به بيکران، به جاودان

                                              کنون که آمديم تا به اوجها
                                              مرا بشوي با شراب موجها
                                              مرا بپيچ در حرير بوسه ات
                                              مرا بخواه در شبان ديرپا
                                              مرا دگر رها مکن
                                              مرا از اين ستاره ها جدا مکن

                                              نگاه کن که موم شب براه ما
                                              چگونه قطره قطره آب مي شود
                                              صراحي سياه ديدگان من
                                              به لاي لاي گرم تو
                                              لبالب از شراب خواب مي شود
                                              به روي گاهواره هاي شعر من نگاه کن

                                              تو مي دمي و آفتاب مي شود

                                              ترک ميخورد خواب من

                                              و آنچه در دلم بود

                                              بالشم را خيس ميکند…

                                              دل من سخت گرفته…سخت…